شهر دوستدار کودک
حسین شکاری: همت خانواده‌ها و مسئولان لازمه‌ی یک شهر دوستدار کودک

بنیان‌گذاراستارتاپ “دوزلی بوک” معتقد است که دولت‌ها باید زمینه‌ی شهر دوستدار کودک را آماده کنند اما متولی آن نباشند؛ در وهله‌ی اول خانواده‌ها مهم هستند چراکه هرچه محیط را آماده کنیم اما خانواده‌ها از آن استفاده نکنند و یا برایشان اهمیتی نداشته باشد، این شهر محقق نخواهد شد. همان‌طور که از سازمان‌ها انتظار می‌رود، در خانواده‌ها هم باید فرهنگ‌سازی شود تا به سبک زندگی کودکان توجه کنند. شهر دوستدار کودک زمانی محقق خواهد شد که هم مسئولان و هم خانواده‌ها در این راستا همت کنند.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی کودک‌شهر، حسین شکاری در مورد سازمان‌هایی که باید در راستای نزدیک شدن به شهر دوستدار کودک قدم بردارند توضیح داد: در کشور ما آموزش و پرورش حرف اول را در مورد تربیت کودکان می‌زند و کودکان زمان زیادی را صرف مدرسه می‌کنند. شیوه‌ی ساخت مدارس اصلا مخصوص کودکان نیست از ساخت پله‌ها گرفته تا شیوه‌ی آموزش باید به سمتی برود که دوستدار کودک باشد. شهرداری‌ها، فرهنگسراها و مراکز ورزشی نیز در مراتب بعدی قرار دارند.
او ادامه داد: اگر دولت بخواهد به سمت شهر دوستدار کودک برود، می‌تواند از شرکت‌های خصوصی و استارتاپ‌ها بهره ببرد و بخشی از کار را به برون‌سپاری کند.
این فعال استارتاپی در حوزه‌ی کودک و نوجوان با اشاره به اهمیت مطالبه‌گری مردم گفت: شیوه‌ی مطالبه در کشور ما تبدیل به مطالبه در فضای مجازی شده است. مردم می‌توانند در کمپین‌های مجازی در شبکه‌های اجتماعی توئیتر اظهار نظر کنند و یا حتی افراد تاثیرگذار در اینستاگرام مانند هنرمندان در مورد این موضوع اظهار نظر کنند. مسئولان هم از مردم تشکیل شده‌اند و اگر خانواده‌ها مطالبه‌گر باشند، به نسل بعدی نیز منتقل می‌شود و در آینده یک کودک به شهر دوستدار کودک توجه خواهد کرد. مثلا بحث پلیس مدرسه و همیار پلیس، کودک به پدرش تذکر می‌داد که چرا با سرعت حرکت می‌کنی و همین موضوع بسیار در فرهنگ رانندگی تاثیرگذار بود.
حسین شکاری در مورد فعالیت‌های مجموعه‌ی دوزلی بوک شرح داد: در مجموعه‌ی دوزلی بوک به بچه‌ها یاد می‌دهیم خودشان هستند که باید زندگی‌شان را متحول کنند. مساله‌ی دهه‌شصتی‌ها و دهه‌هفتادی‌ها این است که الگویشان در کودکی بتمن و سوپرمن و شخصیت‌هایی مانند علی دایی بوده است، باید بپرسیم الگوهای کودکان امروزه چه کسانی هستند؟
او افزود: در واقع اینفلوئنسرهای اینستاگرامی مانند رپرها الگوی کودکان نسل جدید هستند که الگوهای مناسبی محسوب نمی‌شوند. در همه‌ی محصولات فرهنگی ما که شامل کتاب می‌شود، خود کودک قهرمان است و عزت نفسش بالا می‌رود. بالطبع وقتی کودک یاد می‌گیرد که باید خودش زندگی‌اش را بسازد، شهرش را هم تغییر می‌دهد. مثلا در قصه‌ی مشاغل کودک شغل‌های مختلف را تجربه می‌کند تا در آینده یکی از آن‌ها را انتخاب کند و مهارت‌های گوناگون را یاد می‌گیرد، مانند تعامل با افراد در جامعه.
شکاری درباره‌ی توجه به کودکان با نیازهای ویژه در استارتاپ دوزلی بوک، به عنوان یکی از مفاد شهرهای دوستدار کودک، گفت: برای نابینایان نیز قرار است همه‌ی کتاب‌ها را با خط بریل منتشر کنیم. در اپلیکیشن ما پدر و مادرها می‌توانند با صدای خودشان قصه بخوانند و کودکان گوشی را روی داستان بگیرند و آن را صوتی بشنوند. این کار باعث می‌شود کودکان استفاده‌ی بهتری از گوشی موبایل و فضای مجازی داشته باشند.
او در پایان درباره‌ی اهمیت یک شهر دوستدار کودک بیان کرد: شخصیت افراد هر جامعه در کودکی شکل گرفته است و همه می‌دانند که نسل آینده را تشکیل می‌دهد. برنامه‌ریزی برای داشتن یک شهر دوستدار کودک باعث می‌شود تا کودک یک محیط امن‌تر و آرامش روانی بیشتری برای زندگی داشته باشد و خلاقیتش شکوفا شود.

* به تازگی تهران به همراه ۱۱ شهر دیگر ازجمله شیراز، رشت، تبریز، و…. به عنوان نامزد شهر دوستدار کودک معرفی شده‌اند. تا پایان سال، تکلیف شهرهای دوستدار کودک ایران مشخص می‌شود. اما در همین ایام سعی داریم از دل گفت‌وگو با کارشناسان حوزه‌های مختلف، نگاهی داشته باشیم به تعریف‌ها، اثرات و ویژگی‌های شهر دوستدار کودک.

#شهردوستدارکودک
#شهردوستدارکودک

گفت‌وگو از نیلوفر شهسواریان، کودک‌شهر