شهر دوستدار کودک
سید امیرعباس عبدالهی: بحران هویت و معنا در کودکی شکل می‌گیرد

یک جامعه شناس و پژوهشگر این حوزه در مورد طراحی یک شهر دوستدار کودک بیان کرد: طراحان شهری که قرار است شهر آرمان‌گرایی باشد متاسفانه بر بخش اقتصادی در شهرها تاکید کرده‌اند و آرامش و امنیت را در نظر نگرفته‌اند. انسان امروز به بحران هویت و بحران معنا دچار شده است، این بحران از دوران کودکی با انسان شکل می‌گیرد و با آن همذات‌پنداری می‌کند تا به سنین بلوغ برسد و شکل مخرب آن یک‌باره در سنین بیست و یا سی‌سالگی خود را نشان می‌دهد. بنابراین ما این روند را باید از ابتدا اصلاح کنیم.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی کودک‌شهر، دکتر سید امیرعباس عبدالهی، جامعه شناس با اشاره اولویت‌هایی که مسوولان شهری برای ساخت یک شهر در نظر می‌گیرند گفت: در شهرهای ما با توجه به اولویت منفعت اقتصادی بر سایر اهداف، نیاز کودکان احساس نمی‌شود و کودکان به عقده‌ی حقارت دچار می‌شوند و از نظر دسترسی به مسکن و آموزش و سرگرمی دچار محرومیت می‌شوند. به همین خاطر کودکان در آینده به افراد شادی تبدیل نخواهند شد.
عضو هیئت علمی دانشگاه امام حسین (ع) در مورد شرایط کنونی شهرهایی مانند تهران توضیح داد: وقتی بزرگ‌سالان و کودکان به شهر دوستدار کودک وارد می‌شوند، احساس آرامش و نزدیکی به شهر دارند. متاسفانه در هیچ یک از شهرها مجموعه‌های سرگرمی برای کودکان مانند دیزنی‌لند نداریم که کودک بتواند انرژی خود را در آن فضا تخلیه کند و برای رسیدن به آن انتظار بکشد. با توجه به محیط شهر و المان‌هایی که در پیچ و خم قرار دارد و قفس‌های اداری و ماشینی حتی نه تنها شهری برای کودکان بلکه شهری برای بزرگ‌سالان نیز نداریم.
او افزود: کدام شهر ما برای حضور کودکان و خانواده‌ها متناسب است؟ متاسفانه طراحان شهری به تنها چیزی که به آن توجه نشان نمی‌دهند همین موارد است. اگر شهرداری نیز بخواهد مجددا دست به اصلاح بزند، باید شهری را خراب کرده و از نو بسازد.
این مدرس دانشگاه اظهار داشت: کودکان آینده‌سازان کشور هستند و برای آن‌که به تعالی برسند باید دوره‌هایی را همراه با آموزش و توانمندی و خلاقیت ذهنی و ارتقای فکری بگذرانند. کودکان می‌توانند با امکاناتی که در محیط شهری همراه با آرامش در اختیار دارند، استعداد‌شان را بروز بدهند.
سید امیر عباس عبدالهی با توجه به این‌که کدام گروه‌ها و افراد در شکل‌گیری یک شهر دوستدار کودک تاثیر دارند گفت: در انجمن‌های مردم‌نهاد مربوط به کودکان صرفا حقوق گروه خاصی مانند کودکان کار در نظر گرفته می‌شود و بحث نشاط و بازی در این گروه‌های مردم‌نهاد جایی ندارد. به عنوان مثال کودکان حق بازی ندارند، مثلا وقتی به یک بوستان مراجعه می‌کنیم کودکان مانند بزرگ‌سالان باید رفتار کنند و فضایی برای گذراندن اوقات فراغت ندارند. به همین خاطر از این نظر بسیار فقیر هستیم.
او ادامه داد: در مناطق ۲۲گانه کدام پارک برای کودکان در نظر گرفته شده است؟ پارک کودک ساخته شده است اما نقشه و المانی که برای آن طراحی شده آیا برای کودکان مناسب است؟ آیا سه میلیون کودک در تهران از یک نسبت مساوی برای استفاده از منابع برخوردار هستند؟ به عنوان مثال در پارک ارم صرفا تخلیه‌ی انرژی فیزیکی اتفاق می‌افتد اما تخلیه روحی صورت نمی‌گیرد. ما پارکی نداریم که بر روان کودکان تمرکز کند و حتی خود بزرگ‌سالان وقتی به آن وارد می‌شوند به آرامش برسند. پارک‌های ما آرامشی ندارد و با کاج‌های بلند است و برای نشستن و بازی و گفتمان ندارد.

* به تازگی تهران به همراه ۱۱ شهر دیگر ازجمله شیراز، رشت، تبریز، و…. به عنوان نامزد شهر دوستدار کودک معرفی شده‌اند. تا پایان سال، تکلیف شهرهای دوستدار کودک ایران مشخص می‌شود. اما در همین ایام سعی داریم از دل گفت‌وگو با کارشناسان حوزه‌های مختلف، نگاهی داشته باشیم به تعریف‌ها، اثرات و ویژگی‌های شهر دوستدار کودک.

#شهر_دوستدار_کودک
#شهردوستدارکودک

گفت‌وگو از نیلوفر شهسواریان، کودک‌شهر