شهر دوستدار کودک<>طاهره بشیر: شهر دوستدار کودک، برای کودکان با نیازهای ویژه هم هست

یک مربی کودکان با نیازهای ویژه معتقد است که هیچ چیز در این دنیا چه برای کودکان و چه برای بزرگ‌سالان مهم‌تر از امنیت داشتن نیست؛ امنیت شغلی، امنیت جانی، امنیت شغلی. در شهر دوستدار کودک نیز چنین است و کودکان در وهله‌ی اول باید امنیت داشته باشند. صرفا به این معنا نیست که وقتی از خیابان گذر می‌کنند ماشین به آن‌ها نزند، به این معناست که از حقوق اولیه‌ی خود در زندگی برخوردار باشند که شامل نیازهای اساسی و حیاتی خوراک و پوشاک و مسکن و هوای سالم می‌شود. نیازها شامل نیازهای ثانویه مانند دسترسی به امکانات آموزشی، تفریح و سرگرمی نیز می‌شود.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی کودک‌شهر، طاهره بشیر مربی مرکز فراگیر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در گفت‌وگویی تاکید کرد: وقتی جامعه‌ی درستی خواهیم داشت که بتوانیم شرایط برابری برای همه‌ی شهروندان و خصوصا همه‌ی کودکان برقرار کنیم. در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که کودکان عادی نیز از امکانات برابر استفاده نمی‌کنند، اما همین شرایط موجود با تمام نقص‌هایی که دارد باید برای کودکان با نیازهای ویژه نیز وجود داشته باشد. در غیر این‌صورت جای خالی امکانات وجود خواهد داشت.
او که سال‌هاست با کودکان ناشنوا و معلولان حرکتی کار می‌کند گفت: باید دید در محیط‌های شهری مانند مراکز خرید و مراکز آموزشی چه‌‌قدر استانداردسازی رعایت شده؟ که این بخش واقعا برای کودکان با نیازهای ویژه قابلیت استفاده ندارد. دلیل این‌که ما از جوامع دیگر در سطح شهر تعداد معلولان کم‌تری مشاهده می‌کنیم، همین است؛ برخی به اشتباه فکر می‌کنند که کشورهای دیگر تعداد معلولان بیش‌تری دارند در صورتی که صحت ندارد، اگر بیش‌تر دیده می‌شوند به خاطر این است که شرایط برایشان مهیا شده. مثلا اگر در استان تهران هزار پارک داریم، حداقل بیست درصد آن شرایط مساعدی برای کودکان با نیازهای ویژه داشته باشد.
بشیر در ادامه گفت: نیازی نیست که فضاهای خاصی برای این گروه از کودکان داشته باشیم، اتفاقا دنیا به سویی حرکت می‌کند که مراکز ویژه و یا مدرسه‌ی کودکان استثنائی نداشته باشیم. به جای آن، شرایط را به گونه‌ای فراهم کنیم تا کودکان با نیازهای ویژه در کنار کودکان دیگر از امکانات استفاده کنند، مانند فلسفه‌ی مراکز فراگیر کانون که منحصرا برای کودکان با نیازهای ویژه ساخته نشده بلکه کتاب‌خانه‌ها و کتاب‌ها و مربیان به گونه‌ای آماده‌سازی شده تا بچه‌ها با نیازهای ویژه در کنار کودکان دیگر از آن استفاده کنند.
این مربی تاکید کرد که کودکان باید یاد بگیرند در جامعه کنار یک‌دیگر زندگی کنند: کودکان با نیازهای ویژه به شکل جدا از هم هیچ مشکلی ندارند مثل مدرسه‌ی نابینایان، اما جایی که در کنار کودکان عادی قرار می‌گیرند، مسائل شروع می‌شود.
او توضیح داد: انسان در دوره‌ی کودکی و نوجوانی یک جامعه را تجربه می‌کنند، جامعه‌ی واقعی یک‌دست نیست و هر شهروندی نیاز و دغدغه و سبک زندگی خاص خودش را دارد. هدف مراکز فراگیر کانون این بوده که کودکان و نوجوانان حضور در یک جامعه‌ی واقعی را علی‌رغم تمام تفاوت‌هایشان تمرین کنند. مراکز فراگیر کانون تمرین زندگی است. به نظر این مربی، تمام بخش‌های شهری باید از این منظر بازسازی و مناسب‌سازی شوند.
بشیر در پایان گفت: همیشه می‌گویم که اگر انسان‌ها با نیازهای ویژه احساس تنهایی می‌کنند، منزوی هستند و آن‌طورکه باید در فعالیت‌های ما حضور داشته باشند نیستند، از ضعف ماست که زبان آن‌ها را یاد نگرفته‌ایم تا شرایط را طوری فراهم کنیم که آن‌ها هم مانند انسان‌های عادی در جامعه زندگی کنند. گناه آن‌ها نیست که متفاوت به دنیا آمده‌اند.

* به تازگی تهران به همراه ۱۱ شهر دیگر ازجمله شیراز، رشت، تبریز، و…. به عنوان نامزد شهر دوستدار کودک معرفی شده‌اند. تا پایان سال، تکلیف شهرهای دوستدار کودک ایران مشخص می‌شود. اما در همین ایام سعی داریم از دل گفت‌وگو با کارشناسان حوزه‌های مختلف، نگاهی داشته باشیم به تعریف‌ها، اثرات و ویژگی‌های شهر دوستدار کودک.

#شهر_دوستدار_کودک
#شهردوستدارکودک

گفت‌وگو از نیلوفر شهسواریان، کودک‌شهر