شهر دوستدار کودک
لیلا نامداری: قصه‌گویی کودکان را با میراث فرهنگی آشنا می‌کند

قصه‌گو و مربی کارگاه‌های عروسک‌سازی و شاهنامه‌خوانی، در مورد اهمیت فعالیت قصه‌گویی در یک شهر دوستدار کودک گفت: هدف از برگزاری کارگاه‌های قصه‌گویی آشنایی کودکان با میراث فرهنگی ایران است، با این شعار که ما نسل‌های ایران هستیم. در فرایند قصه‌گویی به کودکان نشان می‌دهم که لازم نیست حتما انسان بزرگی باشی، همین که شش‌سال داری می‌توانی نسل ایران باشی، به این معنا که ایران را به خوبی می‌شناسی و برای این‌که شناخت بیشتر دیگران از ایران هم تلاش کنی.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی کودک‌شهر، لیلا نامداری با اشاره به روند کارگاه قصه‌گویی‌ا‌ش توضیح داد: در کارگاه‌های ما آشنایی با یک افسانه و اسطوره و یا آیین قدیمی و عروسک بومی اتفاق می‌افتد. حتی با روایت کردن قصه‌های ملل در پایان اشاره می‌کنم که چه تشابهی با ایران وجود دارد. خدارا شکر هنوز خانواده‌هایی هستند که این اهداف برایشان مهم است.
او در مورد ویژگی‌های یک شهر دوستدار کودک توضیح داد: آرمانشهری که در ذهن من است جایی است که مراکز گوناگون مخصوص کودکان هزینه‌های بالایی ندارند، اختلاف طبقاتی بین کودکانی که در شرق و غرب تهران زندگی می‌کنند وجود ندارد و امکانات آموزشی با عدالت آموزشی همراه است.
وی افزود: همچنین در شهر دوستدار کودک به کودک احترام گذاشته می‌شود به عنوان مثال در وسایل حمل و نقل عمومی صندلی کودک وجود دارد. والدین نیز در این شهر بیدار هستند و همه‌ی شهروندان دغدغه‌ی کودک دارند و به عده‌ای از فعالان این حوزه محدود نمی‌شود. در این شهر درک درستی از کودکان وجود دارد و از کودک در حد خود او انتظار دارند و نه در حد یک بزرگ‌سال.
راهنما و قصه‌گوی موزه‌ی کودکی ایرانک در مورد تجربه‌های برگزاری کارگاه که در نقاط گوناگون شهر داشته است عنوان کرد: در شهرستان‌های زیادی کارگاه داشته‌ام، می‌توانم بگویم نسبتا تهران از نظر جمعیت و امکانات در این چند سال اخیر با ورود کارگاه‌های مادر و کودک با موضوع ارتباط موثر والدین و فرزندان، کمی اوضاع بهتری دارد. البته از سوی دیگر در مهدکودک منطقه‌ی مرفه‌نشین تهران سال‌هاست کار می‌کنم. همین‌طور با شرایط و امکانات منطقه‌ی پیروزی در شرق تهران آشنا هستم اما آن‌طور که انتظار داریم کودکان در هر دو منطقه از سوی بزرگ‌ترهایشان درک نمی‌شوند.
نامداری با اشاره به شکل روابطی که در خانواده‌ها بین کودکان و والدین وجود دارد توضیح داد: بسیاری از والدین با فراهم کردن کلاس‌های گوناگون تصور می‌کنند که تامین مالی برای کودکان کفایت می‌کند. همچنین شبکه‌هایی که انیمیشن نشان می‌دهند انگار قوطیِ بگیر و بنشان والدین شده اند. کودک در خانه مدام کارتون تماشا می‌کند، غر می‌زند و یا مدام غر می‌شنود. کودکان در حال حاضر پرخاشگر و ناسازگار هستند و جو احترام آمیز بین والدین و کودکان خدشه‌دار شده است.
او با توجه به تاثیرات قصه‌گویی در روابط بین کودک و خانواده گفت: تاثیر متفابل قصه و رشد کودک یک نظریه‌ی ثابت شده است. به خصوص در این مدت کرونا که افراد فرصت بیشتری برای باهم بودن دارند، بهترین فرصت است که خانواده‌ها به دنیای قصه وارد شوند. طبق نظریه‌ی اریک برن، کودکان با همانندسازی شخصیت‌های داستانی که می‌پسندند، ناخودآگاه شخصیت بزرگ‌سالانه‌ی خودشان را متصور می‌شوند. همه‌ی ما کتاب دست نوشته‌ای درون خودمان داریم که قبل از تولدمان توسط طرز فکر والدین‌مان شکل گرفته است، والدین هم کودک آواره‌ای در ذهنشان داشتند که با نگاه به آن کودک آرمانی فرزندشان را تربیت کرده‌اند.
این مربی قصه‌گویی اضافه کرد: هر چه بیشتر کودک قصه بشنود، انتخاب‌های زیادی در دست دارد تا به یک انسان آرمانی نزدیک شود و پاسخ‌هایی برای سوالات خود پیدا کند. در این دوران که کودکان از جامعه دور هستند و آموزش به شکل مجازی شده، قصه‌گویی از سوی والدین و معلمان و مربیان می‌تواند کارگشا باشد. من در کارگاه‌های قصه‌گویی همیشه به بزرگ‌ترها می‌گویم قصه‌ای تعریف کنید که خودتان دوست دارید در غیر این صورت تاثیری نخواهد داشت. وقتی بزگترها فضایی را با کودکان مشترک می‌شوند، در آن صورت می‌توانند دوستشان باشند و برای حل مشکلشان کمک کنند.

* به تازگی تهران به همراه ۱۱ شهر دیگر ازجمله شیراز، رشت، تبریز، و…. به عنوان نامزد شهر دوستدار کودک معرفی شده‌اند. تا پایان سال، تکلیف شهرهای دوستدار کودک ایران مشخص می‌شود. اما در همین ایام سعی داریم از دل گفت‌وگو با کارشناسان حوزه‌های مختلف، نگاهی داشته باشیم به تعریف‌ها، اثرات و ویژگی‌های شهر دوستدار کودک.

#شهر_دوستدار_کودک
#شهردوستدارکودک

گفت‌وگو از نیلوفر شهسواریان، کودک‌شهر