شهر دوستدار کودک
نفیسه مجیدی زاده: شهر دوستدار کودک یک طرح همه جانبه و ملی است

یک روزنامه‌نگار حوزه‌ی کودک و نوجوان در مورد شهر دوستدار کودک و اثرات اجتماعی اجرای آن گفت: شهر یا محله‌های دوستدار کودک، مکانی است که نیازهای افراد پایین ۱۸ سال را به‌طور ویژه مورد توجه قرار می‌دهد تا بتوانند مطابق با نیازهایشان زندگی کنند. این نیازها می‌تواند جسمی، روانی و امنیتی باشد. وقتی کودک در شهری زندگی کند که امنیت روانی دارد و بچه‌های همسن و سالش سر چهارراه به او گل نفروشند، بار روانی از او کم خواهد شد. یا وقتی در پیاده‌رو راه می‌رود، مجبور نمی‌شود مدام بین خیابان و پیاده‌رو در رفت و آمد باشد و امکانات شهری به اندازه‌ی نیازش وجود دارد.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی کودک‌شهر، نفیسه مجیدی‌زاده با اشاره به تاثیرات این طرح گفت: بسیاری از کودکان امکان پرورش استعدادهایشان را نداشته‌اند و شهری که به کودکان توجه کند، قطعا از نظر کیفیت زندگی نه تنها کودک بلکه یک شهر تاثیر خواهد داشت و استعدادهای کودکان نیز شکوفا خواهد شد.
عضو تحریریه‌ی هفته‌نامه‌ی “دوچرخه” با توجه به حل معضلات کودکان در شهرها توضیح داد: کار کودک از مبدا و مقصد شکل می‌گیرد، مقصد آن چیزی است که ما در خیابان می‌بینیم. مثلا کمک‌های مردمی و تشکل‌های مردم‌نهاد که امکان تحصیل برای کودکان فراهم می‌کنند، به نوعی مُسَکن هستند تا درد کودک را درمان می‌کنند، بماند که معلوم نیست چه تعدادی از این کودکان با تشکل‌های مردمی ارتباط برقرار می‌کنند. اما کار کودک از مبدا جایی است که مردم و انجمن‌ها به آن دسترسی ندارند، در اینجا بحث حقوقی مطرح می‌شود و نقش دولت و سازمان‌هایی مانند شهرداری‌ها از ریشه می‌توانند مشکل کار کودکان را حل کنند. کار کودکان یک مساله است و می‌توانیم آن را به بقیه‌ی مسائلی که کودکان در شهرها با آن روبه‌رو هستند تعمیم بدهیم.
او در مورد مطالبه‌گری مردم برای نزدیک شدن به یک شهر دوستدار کودک عنوان کرد: در ابتدا مردم باید بدانند به چه چیزی نیاز دارند تا آگاه شوند که آن را می‎خواهند. اگر از مردم بپرسیم تعریف شهر دوستدار کودک چیست در نهایت پارک و فرهنگسرا به یادشان می‌آید. فکر می‌کنم ما نیاز داریم که فرهنگ‌سازی کنیم تا مردم بدانند کودک در شهر به چه چیزهایی نیاز دارد و پس از آن مطمئنا راه مطالبه‌ی آن نیز پیدا می‌شود.
این فعال حوزه‌ی کودک و نوجوان با اشاره به اثرات شهر دوستدار کودک گفت: ما در زمان شیوع کرونا آموزش آنلاین را داریم اما عده‌ی زیادی از دانش‌آموزان دسترسی به گوشی موبایل و تبلت ندارند و مشخص نیست چگونه می‌خواهند آموزش ببییند. به نظر من شهر دوستدار کودک در این‌جا می‌تواند به بچه‌ها کمک کند. شاید آموزش چندان در شهر دوستدار کودک مطرح نشود اما آموزش بخشی از زندگی کودکان است.
مجیدی زاده ادامه داد: پروسه‌ای که از سال ۸۸ برای شهر دوستدار کودک آغاز شده، در شهرداری تصویب شده است و متولی اصلی آن شهرداری است. تهران هم جزو نامزدهای این شهر قرار دارد. برای این‌که تهران نشان شهر دوستدار کودک را دریافت کند بین شهرداری ، یونیسف و وزارت کشور توافق صورت گرفته است. مدت زمانی هم به شهرداری برای اجرای این طرح داده شده است. اما اگر بخواهیم بیشتر دقت کنیم، بحث گسترده‌تر از شهرداری است. فکر می‌کنم وزارت آموزش و پرورش و نهادهای دیگر مانند صدا و سیما، بهزیستی، مراکز درمانی، رسانه‌های تصویری هم مرتبط هستند. این یک طرح همه‌جانبه و طرح ملی است که دولت و حتی مجلس در اجرای طرح‌هایش و همین‌طور قوه‌ی قضاییه می‌توانند کمک کنند تا یک شهر مناسب برای زندگی کودکان داشته باشیم.

* به تازگی تهران به همراه ۱۱ شهر دیگر ازجمله شیراز، رشت، تبریز، و…. به عنوان نامزد شهر دوستدار کودک معرفی شده‌اند. تا پایان سال، تکلیف شهرهای دوستدار کودک ایران مشخص می‌شود. اما در همین ایام سعی داریم از دل گفت‌وگو با کارشناسان حوزه‌های مختلف، نگاهی داشته باشیم به تعریف‌ها، اثرات و ویژگی‌های شهر دوستدار کودک.

#شهردوستدارکودک
#شهردوستدارکودک

گفت‌وگو از نیلوفر شهسواریان، کودک‌شهر