شهر دوستدار کودک
پدرام کازرونی: برای بازی خلاقانه به همراه آموزش به برنامه‌ی مدون نیاز داریم

یک تصویرگر کتاب کودک و مدرس کارگاه‌های تصویرگری، در مورد ویژگی‌هایی که یک شهر دوستدار کودک باید وجود داشته باشد بیان کرد: ما برای کودکان هیچ وقت یک برنامه‌ی مدون مثلا برای بازی خلاقانه همراه با آموزش نداشته‌ایم. برای فرهنگ‌سازی با هدف این‌که کودکان یک شهروند قانونمند باشند، زباله نریزند، درخت بکارند و به محیط زیست فکر کنند برنامه‌ریزی نکرده‌ایم. پارک‌ها همیشه جز تاب و سرسره وسایل بازی برای کودکان ندارد که در زمان ما به شکل فلزی بوده و حالا از بهتری ساخته شده است. در واقع برای تخلیه‌ی انرژِی کودکان بوده و هدفمندی دیگری در آن وجود نداشته است.

به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی کودک‌شهر، پدرام کازرونی پیرامون اهمیت کارگاه‌های تصویرگری برای کودکان توضیح داد: بازی‌هایی که با کودکان انجام می‌دهم به تصویرسازی کاراکترها و فضاسازی نیاز داشته که همگی به تصویرگری مرتبط می‌شود، اگر در قالب شهر وارد شود فضای شهر را زیباتر می‌کند و می‌تواند به بزرگ‌سالان هم مربوط شود.
تصویرگر کتاب «به کرگدن بگو بره!» درباره‌ی اثرات هنر تصویرگری در یک شهر دوستدار کودک گفت: در بسیاری از نقاشی‌های دیواری می‌توانیم حیوانات و زیستگاه‌هایشان را معرفی کنیم، حتی تغذیه‌ی صحیح را آموزش بدهیم. می‌توانیم کودکان را با ملیت ایرانی و فرهنگ‌های متفاوت از طریق تصویرگری آشنا کنیم. وقتی کودکان را عادت بدهیم که تصاویر دلنشینی ببینند، این موضوعات را هم خواهند شناخت و در ذهنشان ثبت می‌شود. از طرفی این فرایند یک آموزش بدون هزینه است.
کازرونی ادامه داد: آموزش حروف فارسی و انگلیسی جدا از بخش فرهنگ‌سازی، تاثیرات آرامشی ذهنی برای کودکان و خانواده‌ها دارد. اکثر شهرهای معروف جهان بر روی حجم‌های و آثار هنری شهر خود زیاد تمرکز می‌کنند. اگر به این بخش‌ها در شهر توجه کنیم قطعا مردم خوش‌اخلاق‌تر، آرام‌تر و با چشم بصری قوی‌تری خواهند شد. تماشای آثار باکیفیت باعث می‌شود افراد باسلیقه‌تر شوند و به کیفیت زندگی‌شان بیشتر شود. وقتی والدین از نظر هنری تربیت شده باشند نسل بعدی هم قطعا متاثر از آن خواهند بود.
مدیر گروه هنری توما در مورد این‌که چه اقدامات موثری در شهر می‌تواند به آشتی کودکان با هنر کمک کند گفت: بر روی پل‌های شهر و یا تلویزیون‌های شهری می‌تواند اتفاقات خلاقانه‌ی بصری بیفتد. در فضاهای شهری مانند موزه و پارک می‌توانیم به یک شهر دوستدار کودک نزدیک شویم و دانش‌آموزان از طرف مدارس از فضاهایی شبیه پارک پلیس، پارک ژوراسیک و نمایشگاهی در مورد بدن انسان در دارآباد بازدید کنند که البته چندان به آن‌ها پرداخته نشده است. این مکان‌ها عموما در چند سال اخیر از سوی بخش خصوصی در تهران ایجاد شده‌اند اما در سطح شهر می‌توانستیم بیشتر آن را داشته باشیم.
او با ذکر مثال‌هایی از فرهنگ‌سازی در سطح شهر، به اهمیت توجه به فرهنگ و هنر در فضاهای عمومی اشاره کرد و گفت: چند سال پیش رایج شد که جملاتی را در تیزرهای تبلیغاتی برای فرهنگسازی در حد محدود و با کیفیت ضعیف در بیلبوردها به نمایش درآوردند. تاثیراتی که آثار هنری در شهر دارند بسیار زیاد است، یک نمونه در تهران تخم‌مرغ‌های بزرگ نوروزی است که از آن استقبال زیادی شد، حال مردم خوب بود و پارک‌ها را از صرفا وقت‌گذرانی بیرون آورده بود و آن را تبدیل به یک فضای هنری کرده بود.
پدرام کازرونی در مورد این‌که چه‌طور یک شهر به استاندارد شهر دوستدار کودک نزدیک شود پیشنهاد کرد: اگر فضای کلاس‌های هنری به فضای باز منتقل شود مردم را هم به آموزش هنر ترغیب می‌کند. فستیوال‌های عروسک‌گردانی و جشن‌های باستانی به زیبا شدن فضای شهر و مانوس شدن با فرهنگ و هنر کمک‌کننده خواهد بود.

* به تازگی تهران به همراه ۱۱ شهر دیگر ازجمله شیراز، رشت، تبریز، و…. به عنوان نامزد شهر دوستدار کودک معرفی شده‌اند. تا پایان سال، تکلیف شهرهای دوستدار کودک ایران مشخص می‌شود. اما در همین ایام سعی داریم از دل گفت‌وگو با کارشناسان حوزه‌های مختلف، نگاهی داشته باشیم به تعریف‌ها، اثرات و ویژگی‌های شهر دوستدار کودک.

#شهر_دوستدار_کودک
#شهردوستدارکودک

گفت‌وگو از نیلوفر شهسواریان، کودک‌شهر